مریم در تهران بدنیا آمد. از دوران دبیرستان علاقهٔ خود را به خوا ندن نشان داد. در جشنهای مدرسه و در مسابقات آواز دانش آموزی شرکت میکرد. و به عنوان برندهٔ اول این مسابقات بارها به اردوگاه سراسری منظریه دعوت می شد و در آنجا برای بیش از ۳۰۰۰ مربی و دانش آموز شرکتکننده از سراسرایران می خواند.
در یکی از همین مسابقات با استاد محمود کریمی که ممتحن آواز بود آشنا شد.او از علاقه و پیگیری مریم که دستگاه سه گاه و شور را بدون هیچ آموزگاری فقط از طریق گوش کردن یاد گرفته بود استقبال کرد واو را به ادامه کار تشویق کرد.
در همین سالها با کلاسهای هنرمند بزرگ تیاتر و موسیقی استاد اسمأعیل مهرتاش آشنا شد و به مدت ۲ سال در تأتر جامعه باربد که متعلق به ایشان و محل کلاسهای آواز او نیز بود شرکت کرد.
در سال ۱۳۵۷ در رشتهٔ نمایشنامه نویسی دانشکده هنرهای دراماتیک قبول شد.
در سال ۱۳۵۸-۹ در موسسه هنری چاووش نزد استاد نصراله ناصح پور یادگیری ردیفهای آوازی راادامه داد. در همینجا درکلاسهای تئوری موسیقی استاد حسین علیزاده هم شرکت کرد.
در سال ۱۳۶۴ مریم پایان نامه خود را در رشته نمایشنامه نویسی نوشت و به آلمان آمد.
با گروه نوا به سرپرستی مجید درخشانی به کار دعوت شد و در چند فستیوال وکنسرت در آلمان آواز خواند.
پس از آن به همراه حمید متبسم مسیج مدنی محمد حقیقی احمد انوشه و مرتضی اعیان گروه چکاوک را تشکیل دادند و با این گروه کنسرتهایی در سوئد دانمارک وآلمان و کشورهای دیگر دادند و همچنین اولین نوار کاست خود را با این گروهارائه دادند.
مریم دنبالهٔ کار موسیقی سنتی را از سال ۱۹۹۲ با گروه باربد که خودش پایگزاری کرده بود ادامه داد.کار این گروه اجرای موسیقی ردیفی و بخشهأیی از رپرتوار موسیقی قدیمی ایران بود، تا اینکه در سال ۲۰۰۶ مریم نخستین آلبوم این پروژه اش را به نام سرمست منتشر کرد.که شامل آواز، و تصنیفهأیی با شعرهای حافظ و خیام بود که آهنگ آنها را خودش ساخته است . این آلبوم مورد توجه شرکت لایکا قرار گرفت و تکتیر و چاپ آن را به عهده گرفت.این گروه هم کنسرتهأیی درکلن/ فرانکفورت/ وین/استانبول/ایتالیا/ لوکزامبورگ/اوترخت/ آخن و... داشته وهمچنان کار تازه خود سرمست را به روی صحنه می برد.
سپس به همکاری با یک گروه براس باند آلمانی بنام شل سیک. دعوت شد در این گروه مریم تصنیفها و ترانه های ایرانی را با ترکیب ارکستر سازهای بادی و با تنظیمی جدید خواند که بسیار مورد توجه اروپأییها قرار گرفت و گروه به تورهای بزرگی در شهرهای مختلف اروپا، مراکش، ترکیه، مصر، فلسطین، لبنان و کشورهای عربی دیگر از طریق انستیتو گوته فرستاده شد.حاصل کار با این گروه ۲ آلبوم است به نامهای مجنون و چوپون که هر دو جایزهٔ بهترین آلبوم در رشتهٔ موسیقی تلفیقی اروپا را دریافت کردند.
از این پس مریم به گروها و پروزه های موسیقی تلفیقی دعوت میشد تا قطعاتی را به فارسی بخواند و آواز اصیل ایرانی را با موسیقی دیگر ملل تلفیق کندو تا کنون در دهها سی دی و کنسرت با گروههای موسیقی تلفیقی همکاری داشته و دارد.
در سال ۱۹۹۶ مریم دست به ساختن یک تابلوموزیکال اصیل ایرانی زد. کاری که موضوع اصلی اش موسیقی عامیانه قدیمی ایران بود و داستانش مربوط به زندگی امروز بود. این تلفیق را مریم موسیقی اندرونی نامید. این کار مورد توجه ایرانیان قرار گرفت و پس از اینکه قسمت اول این نمایش بنام آشنایی با ایران خانم در بعضی شهرها چند بار بروی صحنه رفت مریم بحش دوم ان را نیزنوشت و در کلن/ فرانکفورت/ هامبورگ / هایدلبرگ/ دوسلدرف/ بروکسل / کپنهاگ / وین / زوریخ و...به اجراگذاشت.
گروه بانو را مریم در سال ۲۰۰۰ با تعدادی از هنرآموزان کلاس آوازش تشکیل داد و تکیه ایش بر صدای زنان بود,بدون هیچ ساز ملودیک همراهی کننده ای تنها سازهای ریتمیک به نشانه ریتم کار, زنانی که آواز خواندن برایشان هنر یا خوانندگی نبود, بلکه این آوازها جزیی اززندگی شان بود. در این مجموعه ترانه هایی از سراسر ایران با زبانها و لهجه های گوناگون که با زندگی و موضوعات زنان ربط دارند از زبان خود آنان خوانده می شوند و در حقیقت دیداری است با فرهنگ زنان ایران. این گروه از طریق مدیر برنامه های مریم به فستیوالها و برگزارکنندگان در سراسر اروپا و کشور های دیگر نیز معرفی می شود و تا کنون در فستیوالهایی در پاریس/ لیل اتریش/ تونس/ ترکیه/ بروکسل/ رتردام/ اوترخت/ هامبورگ / فرانکفورت/ برلین / هایدلبرک/ آخن /دویسبورک بوخوم/ دورتموند/ و...بروی صحنه رفته است.
ذر سال ۲۰۰۴ آلبوم بانو که شامل همین ترانه های زنان میباشد از طریق شرکت لایکا منتشر شد.
علاوه بر اینها مریم دوره های فشردهٔ آموزشی و تدریس آواز ودف و تئوری نیز میدهد و همچنین سمینارهأیی در زمینه‌های متفا وت مثل موسیقی عامیانه، تصنیفهای شیدا و... ارایه داده است.
| 
